Hjartaverkur stafar af súrefnisskorti í hjartavöðva, oftast vegna þrengsla í kransæðum. Þessi þrengsli eru að jafnaði á grundvelli æðakölkunar.
Sjúkdómurinn varð fyrst algengur upp úr miðri 20. öldinni en einkenni hans hafa þó verið þekkt lengi og til er á ensku rúmlega tvö hundruð ára greinargóð lýsing á sjúkdómnum. Dæmigerður hjartaverkur kemur við áreynslu, oftast undir bringubeini sem getur leitt upp í kjálka, út í handleggi eða aftur í bak og líður hjá við hvíld á innan við tíu mínútum. Dæmigert er að Nitroglycerin undir tungu slái fljótt á verkinn og er ráðlagt að taka 1 tungurótartöflu á 3-5 mínútna fresti. Ef teknar hafa verið 3 tungurótartöflur án árangurs skal leita til læknis.
Verknum er gjarnan lýst sem herpingi eða þrýstingsónotum í brjóstinu. Andleg áreynsla t.d. í tengslum við deilur eða ef sjúklingur reiðist getur líka framkallað slík einkenni. Þegar sjúklingur er í hvíld er oft lítið að finna við skoðun og hjartarit hans er þá oft alveg eðlilegt. Línuritsbreytingar á áreynsluprófi geta bent til kransæðasjúkdóms. Ef þessar breytingar eða einkenni koma fram við lítið álag á áreynsluprófum þykir oftast ástæða til kransæðamyndatöku. Ef þrengslin reynast útbreidd eða í höfuðstofni vinstri kransæðar farnast sjúklingum best með hjáveituaðgerð. Ef hjartaverkurinn er vægur þ.e. framkallast aðeins við töluverða áreynslu getur sjúklingnum farnast vel á lyfjameðferð eingöngu en mörg góð kransæðalyf eru nú tiltæk.
Algeng lyf við hjartaverk eru úr flokki nítrata, betablokkara og kalsíumblokkara.