Líffæri til ígræðslu fást fyrst og fremst frá látnum en nýru einnig frá lifandi gjöfum. Ekki má fjarlægja líffæri úr látnu fólki nema einstaklingurinn sé úrskurðaður látinn. Skilgreiningin hér á landi er heiladauði, þá er hægt að fjarlægja líffærin áður en blóðrásin stöðvast.
Hér á landi voru sett lög um ákvörðun dauða og brottnám líffæra til ígræðslu árið 1991 þar sem skilgreint er að maður telst látinn þegar »óafturkræf stöðvun hefur orðið á allri heila-starfsemi hans«.
Morgunblaðið laugardaginn 4. febrúar 2012